12 bitki ve bitki bahçenizdeki meyve ağaçlarının yakınında neredeyse hiç büyümelisiniz

Bahçecilik oldukça karmaşık bir zanaattır. Buna giren çok fazla strateji var. Toprak türü, tohum türü ve hatta karada eşleştirdiğiniz ürünler. Zaten sağlıklı, güzel bir meyve ağacınız varsa, yanında büyümeye çalışmamanız gereken bazı bitkiler var. Çünkü meyve ağaçları, diğer herhangi bir bitki gibi, çevre çevreleriyle derin etkileşen organizmalar yaşıyor. Yakınlarında büyüyen şey, hayatta kalma ve meyve üretme yeteneklerini çok iyi etkileyebilir.

Normalde, evinizde büyümemeniz gereken meyve ağaçları var. Bununla birlikte, bahçenize uygun olanlar için, patates ve domates gibi büyümeyi sevebileceğiniz, hastalıkları yayarak, kaynakları domuz bırakarak veya ağaçlarınıza zarar veren zararlıları davet ederek sorun yaratabilen bazı bitkiler ve ürünler vardır. Comfrey veya Marigolds gibi otlarla stratejik refakatçi dikimi, ağacınızın sağlığını ve verimliliğini artırabilirken, yanlış komşular hasatınızı büyük ölçüde azaltabilir veya üstesinden gelmesi yıllar alabilecek hastalıkları getirebilir.

Akıllı dikim kararları aldığınızda, daha sonra sayısız saatte sorun giderme ve yüzlerce dolarlık tedavi veya değiştirme tasarrufu sağlayabilir. Bu kılavuzda, meyve ağaçlarınızın yakınında hiçbir yere ait olmayan en sorunlu bitkiler ve ürünlerden bazılarını öğreneceksiniz. Bu bitkilerin neden yıkıcı olabileceğini, ağaçlarınızın sağlığını nasıl etkileyebileceğini ve nane kadar yaygın veya ayçiçeği kadar yaygın bir şeyin bahçeniz için sorun yaratabileceğini açıklayacağız.

Siyah ceviz ağaçları (Juglans nigra) allelopatik etkileri nedeniyle meyve ağaçları için fakir komşular yapar. Yaprakları, kökleri ve düşmüş fındıkları yoluyla toprağa sızan doğal bir toksin olan Juglone adlı bir bileşiği serbest bırakırlar. Juglone, elma gibi meyve ağaçları da dahil olmak üzere birçok bitki türünün büyümesini engeller. En yüksek konsantrasyon genellikle ağacın dallarının altında bulunur. Yakındaki diğer hassas bitkiler onu emdiğinde, tamamen büyümeyi bırakabilir veya yavaşça ölebilirler. Sorunlardan kaçınmak için, siyah bir ceviz ağacı ile bahçenizdeki meyve ağaçları arasında en az 50 ila 80 feet tutmak en iyisidir.

Nane bitkileri (mentha spicata) kokulu yaprakları ve mutfak kullanımları ile masum görünebilir, ancak aslında meyve ağaçlarınıza ciddi şekilde zarar verebilecek yeraltı işgalcileridir. Nane ve nane gibi agresif çeşitleri içeren bu çok yıllık bitkiler, meyve ağaçlarınızın kök bölgelerine hızlı bir şekilde sızabilen ve büyümelerini sınırlayabilen su ve besinler için rekabet edebilen yeraltı stolonlarına (koşucular) hızla yayıldı. Mutfak amaçlı nane almayı seviyorsanız, bunları meyve ağaçlarınızdan iyi uzağa yerleştirilen kaplarda büyütün veya rekabeti önlemek için derin kök bariyerleri kullanın.

Patates (Solanum tuberosum) bahçenizde bir zımba olabilir, ancak elma, şeftali veya kiraz gibi meyve ağaçları için iyi bir eşleşme değildir, çünkü iki büyük şekilde sorun getirebilirler. Birincisi, bu meyve ağaçları patates mahsulünüze yayılabilen ve silerek her ikisini de mücadele edebilir. İkincisi, patateslerin, toprakta uzay ve besin maddeleri için rekabet eden, meyve ağaçlarının sığ, hassas köklerini rahatsız edebilen derin kökleri vardır. Meyve ağaçlarınızı sağlıklı tutmak için bahçenizden uzakta patates dikmek en iyisidir.

Ardıç bitkileri, özellikle doğu kırmızı sedir (Juniperus virginiana) ve ilgili türler, yıkıcı pas hastalıklarının yayılmasındaki rolleri nedeniyle gül ailesindeki elma ağaçlarından ve diğer meyve ağaçlarından uzak tutulmalıdır. Bu ardıçlar, sedir-elma pasının ve meyve ağaçlarınıza ciddi şekilde zarar verebilecek diğer ilgili hastalıkların yaşam döngüsünde temel konakçı olarak hizmet eder. Bahar yağmurları geldiğinde, ardıç bitkileri üzerindeki mantar yapıları, yakındaki meyve ağaçlarına giden sporları serbest bırakır, bu da önemli yaprak düşüşüne yol açabilir. Bu hasar zaman içinde meyve ağaçlarını zayıflatır, hem meyve kalitesini hem de miktarı azaltır.

Çim (Poaceae), meyve ağaçlarına çok yakın büyüdüğünde, sağlıklarını zayıflatabilir. Yoğun kök sistemi su ve besinler için agresif bir şekilde rekabet eder ve araştırmalar bunun sadece daha fazla gübre ekleyerek düzeltebileceğiniz bir şey olmadığını gösterir. Çalışmalar, çimlerle çevrili ağaçların meyve taşımak için daha uzun sürdüğünü ve genellikle gövdelerinin etrafında berrak, bitki örtüsüz bölgeleri olanlara kıyasla bodur büyüme gösterdiğini bulmuştur. Ayrıca bir haşere riski vardır: Kış gıda kıtlığı sırasında ağaçları kuşatıp öldürebilen kemirgenleri barındırabilir. Düzenli bakım bile riski artırır. Çim biçme makineleri ve düzelticiler yanlışlıkla kabuğu takabilir ve hastalığın kapısını açan yaralar oluşturabilir.

Domates (Solanum Lycopersicum) popüler bir bahçe elyafıdır, ancak tıpkı patates gibi, meyve ağaçlarınıza yakın büyütmek iyi bir fikir değildir. Yaban mersini, kiraz, üzüm veya elma gibi meyveler için büyük riskler oluşturmaktadırlar, çünkü bu bitkiler ileri geri yanma gibi zararlı hastalıkları geçebilir, ağaçlarınızı zayıflama ve hasarlı meyve riskine sokabilir. Onları hala meyve bahçenizde büyütmek istiyorsanız, onları bu meyve ağaçlarından güvenli bir mesafede tutmanız en iyisidir, böylece hasatınızı mahvetmezler.

Meyve ağaçlarının yakınında büyüyen bitkilerin tehlikeleri tek taraflı değildir. Meyve ağaçları da bazı çiçeklere zarar verebilir. Örneğin Gardenias (Gardenia Jasminoides ‘Scentsation’) meyve ağaçlarının yakınında akıllı bir seçim değildir. Ağaçlarınızdan kaçırılan meyveler yere çürüyebilir, gardenya çiçeklerinin kaldıramayacağı bir gaz olan etanolü serbest bırakabilir. Bu olduğunda, çiçekler hızla kahverengiye döner ve düşer, güzelliklerini hiçbir zaman kaybetmezler. Hem meyve ağaçlarınızı hem de Gardenias’ın gelişmesini sağlamak için, bu kokulu çiçekleri meyvenizin düşebileceği yerden uzağa dikmek en iyisidir.

Havuç (Daucus karota subsp. Sativus), tıpkı diğer kök sebzeler gibi, meyve ağaçları, özellikle de kök sistemleri geliştiren gençler için önemli bir risk oluşturur. Derin kökleri, meyve ağaçlarının besin ve su alımına bağlı olduğu sığ, kırılgan kök sistemlerine zarar verebilir veya rahatsız edebilir. Bu kök bozukluğu meyve ağaçlarını strese sokabilir, potansiyel olarak büyüme oranlarını, meyve üretimini ve genel sağlıklarını azaltır. Havuç patates gibi mahsullerden daha küçük olsa da, güvenli bir tampon bölge sağlamak için meyve ağaçlarının tabanından en az 5 metre uzakta dikilmelidirler.

Butternut ağaçları (Juglans cinerea), akrabalarından daha az ünlü olmasına rağmen, siyah ceviz, Juglone üretimleri nedeniyle meyve ağaçları için hala önemli bir tehdit oluşturuyor. Daha önce tartıştığımız gibi, bu tomurcuklarında, yapraklarında ve köklerinde bulunan güçlü bir doğal toksindir. Butternut ağaçları siyah cevizlerden biraz daha az juglone üretirken, yine de hassas meyve ağaçlarında juglone zehirlenmesinin klasik semptomlarına neden olabilirler: ani sollama ve ek sulama ile tersine çevrilemeyen yaprakların sararması, sonunda bitki ölümüne yol açar. Bu toksisite, Juglone’un duyarlı türlerde solunum gibi temel bitki süreçlerini engellediği için oluşur.

Nightshade ailesinin bir üyesi olarak, biber (Capsicum) bitkileri, bagajla birlikte geldikleri için meyve ağaçlarınız için sağlıklı değildir. Meyve ağaçlarınıza kolayca yayılabilen ve sağlıklarını riske atabilen zararlılara ve hastalıklara eğilimlidirler. Biber yaprakları üzerinde munching veya yakındaki dallara atlayan bir hastalık olsun, sorun hasatınızı hızla etkileyebilir. Oluşturdukları tehditleri bilerek, onları meyve ağaçlarınızın yakınından uzak tutmak istersiniz.

Kozalaklar (Coniferophyta) meyve ağaçlarınızın yakınında ideal değildir, çünkü büyük, agresif kök sistemleri geniş yayılır ve meyve ağaçlarınızın güvendiği aynı su ve besinler için rekabet eder, genellikle onları yetersiz beslenir ve stresli bırakır. Daha da kötüsü, kozalaklar zaman içinde toprağı yavaş yavaş asitleştirir, bu da çoğu meyve ağacı için bir sorundur, çünkü nötr ila hafif asidik koşulları tercih ederler. Besin rekabeti ve toprak kimyasındaki değişim arasında, kozalağı bahçenizden uzak tutmak için fazlasıyla yeterli bir nedeniniz var.

Listemizde en son ayçiçeği (Helianthus Annuus). Fiziksel ve kimyasal rekabetin eşsiz kombinasyonu nedeniyle meyve ağaçlarının yakınında ekildiğinde birçok zorluk yaratırlar. Bu yükselen bitkiler, önemli güneş ışığı için doğrudan meyve ağaçları ile rekabet eder, potansiyel olarak genç ağaçları gölgelendirir ve fotosentezlerini azaltır. Fiziksel varlıklarının ötesinde, ayçiçeği, meyve ağaçları geliştirerek ihtiyaç duyulan toprak kaynaklarını tüketebilen agresif besin besleyicileridir. Birçok bahçıvanın fark etmediği şey, terpenler ve fenolik asitler de dahil olmak üzere biyokimyasalları, kökleri, sapları, yaprakları ve komşu bitkilerin büyümesini aktif olarak bastıran çiçekler aracılığıyla serbest bırakmalarıdır.